Οφείλω μετά από τόσα χρόνια στην παράταξη να βγω και να πω δύο έντιμα πράγματα γιατί δεν έχω μάθει να κρύβομαι. Πριν δύο μέρες με πήρε τηλ. ο Κώστας ο Χατζής και με κάλεσε να δώσω το παρόν σε μια συνάντηση για τον ένα χρόνο από τις περσινές εσωκομματικές εκλογές της ΟΝΝΕΔ. Μαζί με άλλους αγωνιστές που τον στηρίξαμε για ένα χαλαρό ποτάκι και κουβεντούλα.
Η αλήθεια είναι πως είχα πάρα πολλούς μήνες να έχω επικοινωνία και έμεινα άφωνος από την πρόσκληση. Το μόνο που θέλησα να τον ρωτήσω ήταν τι ακριβώς να γιορτάσουμε. Πιο συγκεκριμένα του είπα πως δώσαμε έναν αγώνα και χάσαμε. Πλέον η ΟΝΝΕΔ δουλεύει και η ΔΑΠ είναι μπροστά σε φοιτητικές εκλογές και δεν υπάρχει λόγος να ασχολούμαστε με τίποτα άλλο.
Τέτοιες ιστορίες δε θα μας κάνουν καλό και έχουμε τον κίνδυνο να γελιοποιηθούμε. Όμως εκείνος επέμενε να βρεθούμε και κάπου εκεί ξέσπασα.
Εγώ πίστεψα στο τρίπτυχο ΉΘΟΣ - ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ - ΜΑΧΗΤΙΚΟΤΗΤΑ και δε γουστάρω ένα χρόνο μετά να τα καταπατάω όλα αυτά για μικροπολιτικά παιχνίδια. Και στο κάτω κάτω ρε φίλε Κώστα μην απογοητεύεις όλους εμάς που σε πιστέψαμε πέρσι και κατάλαβε πως στην τελική κάποιοι 35αρηδες- 40άρηδες σε εκμεταλεύονται γιατί σήμερα δε μπορούν να παίξουν το δικό τους παιχνίδι και έχασαν το φαί τους από εκεί μέσα.
Δεν ήθελα να το ποτέ αυτό, ούτε καν στον εαυτό μου, αλλά δυστυχώς έτσι είναι.
Και το λέω σε όλους σας. Αφήστε ήσυχη τη ΔΑΠ και την ΟΝΝΕΔ και δώστε τα όλα να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη του κόσμου. Μόνο ενωμένοι μπορούμε να κάνουμε κάτι.
Π.ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΣ
